ขณะที่ Tom Stoltman หมอบลงเพื่อหยิบ Atlas Stone อันที่ห้าและชิ้นสุดท้าย ซึ่งเป็นรูปทรงกลมขนาด 210 กิโลกรัม (เกือบ 463 ปอนด์) ซึ่งหนักกว่าเปียโนตั้งตรงเล็กน้อย และยกขึ้นบนแท่นที่ความสูงระดับไหล่ เขารู้ว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่อยู่ระหว่างเขาและกลายเป็น ‘ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก’

มันเป็นลิฟต์สุดท้ายในกิจกรรมสุดท้ายในสัปดาห์แห่งความท้าทายอันทรหดที่ออกแบบมาเพื่อทดสอบขีด จำกัด บนของความแข็งแกร่งของมนุษย์โดยหลุมยักษ์จากทั่วทุกมุมโลกในการทดลองตั้งแต่ผลักรถไฟ 20 ตันด้วยความเร็วสูงสุดถึง นั่งยอง 320 กก. (ประมาณ 705.5 ปอนด์) สำหรับจำนวนครั้งสูงสุด การโยนถังขนาด 33 ปอนด์เพื่อความสูงสูงสุดและการแสดงความแข็งแกร่งอื่นๆ ที่เหนือจินตนาการ

ในที่สุด ตำแหน่งก็เหลือเพียงชายสองคน ได้แก่ สโตลท์แมน รองแชมป์ปี 2020 ซึ่งมาจากสกอตแลนด์ และไบรอัน ชอว์ อดีต ‘ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก’ สี่สมัย ชัยชนะของ Stoltman เหนือคู่ต่อสู้ชาวอเมริกันของเขาใน Atlas Stones และตำแหน่งคือทีม Scot’s

ขณะที่สตอลท์แมนทิ้งหินแมมมอธลงบนแท่น เขาหันไปเห็นคู่ต่อสู้ชาวอเมริกันของเขายังคงเจรจาทางผ่านลูกแก้วมหึมา ชาวสกอตคุกเข่าลงด้วยความเหนื่อย เฉลิมฉลอง และโล่งใจเท่าๆ กัน เด็กชายวัย 27 ปีรู้ว่าเขาได้ประสบความสำเร็จในสิ่งที่เคยดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ เขาเป็น ‘ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก’

ชาวสกอตยักษ์ไม่ได้ฉลองคนเดียวเป็นเวลานาน เขาได้รับการโอบกอดบนพื้นทันทีโดยชายที่จบอันดับเจ็ดในการแข่งขันเดียวกัน นั่นคือ ลุค พี่ชายของเขา

“พวกเราคุกเข่าลงและพูดอะไรบางอย่าง นั่นเป็นช่วงเวลาที่พิเศษที่สุดเท่าที่เคยมีมา” สโตลท์แมนเพิ่งบอกกับซีเอ็นเอ็น สปอร์ตหลังจากชัยชนะอันน่าทึ่งของเขาในแซคราเมนโต แคลิฟอร์เนียเมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา – ชัยชนะนั้นน่าทึ่งยิ่งกว่าเมื่อคุณพิจารณา เส้นทางสู่ชัยชนะที่ไม่ธรรมดาและไม่น่าจะเป็นไปได้

Stoltman เป็นโรคออทิซึม ซึ่งเป็นความผิดปกติทางพัฒนาการทางระบบประสาทที่โดดเด่นด้วยความยากลำบากในการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและการสื่อสาร ซึ่งมักนำเสนอในรูปแบบที่จำกัดและซ้ำซาก

• “[โตขึ้น] ฉันไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรผิด” Stoltman เล่า “พฤติกรรมทั้งหมดของฉันและสิ่งที่ฉันทำ เช่น ในบ้าน นอกบ้าน กับพ่อแม่ พี่น้อง ฯลฯ ฉันคิดว่าเป็นเรื่องปกติ

“ฉันคิดว่าเด็กคนอื่น ๆ ที่ทำสิ่งต่าง ๆ เป็นคนที่ทำผิด”

เมื่อ Stoltman กลายเป็นวัยรุ่น ปัญหาทางสังคมของเขาก็ทวีความรุนแรงขึ้น จนกระทั่ง “มีบางอย่างเข้ามาในสมองของฉัน” และเขาตัดสินใจบอกเพื่อนสนิทที่โรงเรียน

“ฉันยืนขึ้นและพาเพื่อนที่ดีที่สุดเจ็ดหรือแปดคนเข้าไปในห้องแล้วพูดว่า ‘ดูสิ ฉันเป็นออทิสติก’
“และพวกเขากล่าวว่า “ดูสิ ไม่มีปัญหาเลย เราจะยังคงชอบคุณในแบบที่คุณเป็น’

“และวันนั้นเป็นตอนที่น้ำหนักขึ้นจากไหล่ของฉันและฉันก็รู้สึกปกติ เหมือนเป็นสมาชิกทั่วไปของสังคม ฉันรู้สึกเหมือนปกติเมื่ออยู่รอบๆ ผู้คน และพวกเขาทั้งหมดก็ปฏิบัติกับฉันเหมือนพวกเขา

“วันนั้นคือวันที่เปลี่ยนชีวิตฉัน ตอนที่ฉันเปิดใจเกี่ยวกับออทิสติก”

---

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ applebasketantiques.com อัพเดตทุกสัปดาห์